Het Familiediner

Al jaren kunnen we op TV bij de EO kijken naar Het Familiediner. "Het programma waarin Bert van Leeuwen familieleden weer bij elkaar aan één tafel brengt." Een eerste stapje op weg om de gebroken relatie weer te herstellen. Prachtig om te zien hoe soms na vele jaren de strijdbijl begraven wordt, misverstanden worden opgeruimd, er vergeving gevraagd wordt.

Toch geeft het me soms ook gemengde gevoelens. Wat gaat er toch een hoop mis in de menselijke communicatie! Zeker, soms gebeuren er vreselijke dingen. Dingen die nooit hadden mogen gebeuren. En dat poets je niet zo maar even weg. Maar wat gaat het in veel gevallen ook puur om misverstanden, koppigheid, je recht willen halen, niet de minste willen zijn.

Nu zitten er ook christenen in het programma. Zou je juist bij hen niet iets totaal anders moeten zien? Misschien is het een open deur intrappen, maar is dat eigenlijk niet enorm beschamend? Eigenlijk zouden er in dit programma toch helemaal geen christenen voor mogen komen! Leert de Bijbel ons niet een heel andere manier van omgaan met elkaar dan we in dit programma zien?

Zondig niet meer

Ik hoor je denken: 'Natuurlijk, maar ook christenen doen nu eenmaal nog steeds zonde. De volmaaktheid komt pas nadat Jezus terug komt.' Een veel gehoord argument. En achterom kijkend is het helaas een terecht argument om te verklaren, dat er nog veel mis gaat. Punt is alleen, dat het vaak ook gebruikt wordt als argument richting de toekomst! 'We zijn nu eenmaal zondig en dus is het niet te voorkomen, dat er dingen mis gaan!'

Maar dat is niet wat Jezus ons leert! Zeker, de zonde is er! Jezus kwam om daarvoor te sterven aan het kruis. Hij stierf voor elke zonde die is gedaan en nog gedaan zal worden. Maar dat laatste mag nooit een excuus zijn. "Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer." zegt Jezus tegen de vrouw die betrapt was op overspel. (Johannes 8:11)

In de brief aan de Romeinen schrijft Paulus: "Hij is gestorven om een einde te maken aan de zonde, voor eens en altijd; en nu hij leeft, leeft hij voor God. Zo moet u ook uzelf zien: dood voor de zonde, maar in Christus Jezus levend voor God. Laat de zonde dus niet heersen over uw sterfelijke bestaan, geef niet toe aan uw begeerten. Stel uzelf niet langer in dienst van de zonde als een werktuig voor het onrecht, maar stel uzelf in dienst van God. Denk aan uzelf als levenden die uit de dood zijn opgewekt en stel uzelf in dienst van God als een werktuig voor de gerechtigheid. De zonde mag niet langer over u heersen, want u staat niet onder de wet, maar leeft onder de genade. Betekent dit nu dat we vrijuit mogen zondigen omdat we niet onder de wet staan, maar onder de genade leven? Absoluut niet." (Romeinen 6:10-15)

Vergeving

Als ik zeg christen te zijn, als ik geloof in de vergeving van mijn zonden en daar uit leef en Jezus wil volgen, dan kan het niet anders of het is zichtbaar in mijn leven. In wat ik doe en juist niet doe, in wat ik zeg en niet zeg en ook in hoe ik om ga met anderen.

Daarbij past niet dat ik koste wat kost mijn gelijk probeer te halen, de deur voor een ander dicht gooi, de ander negeer, weiger de ander te vergeven. Want hoe kan ik anders bidden: "Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij hebben vergeven wie ons iets schuldig was." (Matteüs 6:12).

Ook deze woorden van Jezus kan ik niet negeren: "Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven. Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven." (Matteüs 6:14-15)

En in Lucas 17 lezen we: "Indien een van je broeders of zusters zondigt, spreek die dan ernstig toe; en als ze berouw hebben, vergeef hun." (Lucas 17:3)

Vergeven gaat dus echt niet zomaar! Daar is soms een ernstig gesprek voor nodig en berouw. En soms ook veel geduld! "En als ze zevenmaal op een dag tegen je zondigen en zevenmaal naar je terugkeren en zeggen: “Ik heb berouw,” dan moet je hun vergeven." (Lucas 17:4)

En dat dat niet eenvoudig is, blijkt uit de reactie van de discipelen: "Geef ons meer geloof!" En daar zit precies de kern! Als ik zo met anderen om wil gaan, dan moet ik van harte geloven en beseffen dat ook ik vergeven ben! En dat kan alleen als ik een diepe relatie heb met God en weet dat Hij mij lief heeft. Als Zijn Liefde mijn leven vult, dan ga ik daar ook uit leven. "Wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar uit liefde." (Efeziërs 4:2)

Eenheid

Als ik niet alleen mijzelf, maar ook de ander erken als geliefd kind van God, dan kan ik niet anders dan verlangen naar samen aan één tafel te zitten. Allereerst gewoon aan de eetkamertafel thuis. Maar ook aan de tafel van God: Avondmaal vieren. Niet als eerste stapje op weg om onze relatie weer te herstellen, maar juist om te vieren dat we door het leven van Jezus in ons we elkaar hebben kunnen vergeven. En samen ook vieren dat door het sterven van Jezus onze relatie met God is hersteld.

We kunnen niet samen aan tafel zitten als deze bereidheid er niet is. Dan ontheiligen we de maaltijd. We kunnen niet leven uit vergeving als we zelf niet de bereidheid hebben te vergeven. Jezus is hier heel erg duidelijk over.

In Mattheüs 18:21-35 lezen we een gelijkenis die Jezus vertelt. Het gaat over iemand die grote schulden heeft bij de koning. Wanneer de dag gekomen is dat hij alles moet terug betalen, valt hij voor de koning op de knieën en vraagt om geduld. De koning raakt zo bewogen, dat hij de hele schuld kwijt scheldt. Wat moet de man intens blij, dankbaar en verwonderd zijn geweest! Als hij even later buiten komt, ziet hij iemand die hem nog geld schuldig is. En ook deze man vraagt om uitstel. Maar tegen ieders verwachting in wordt de man boos en neemt hij stevige maatregelen om te zorgen dat elke cent wordt terug betaald. Kwijtschelding, uitstel, vergeving? Vergeet het maar! Er moet recht gedaan worden! Geen enkele bereidheid om de kwijtschelding die hij zelf gekregen heeft ook door te geven aan een ander. Als de koning dat hoort, is hij woedend! Hij trekt de kwijtschelding in en de volledige schuld moet alsnog door de man zelf voldaan worden.

En dan vervolgt Jezus met de toepassing voor ons: "Zo zal ook Mijn hemelse Vader met u doen, als niet ieder van u van harte de misdaden van zijn broeder vergeeft." (Mattheüs 18:35)

Eigenlijk een herhaling van wat Jezus eerder heeft gezegd: "Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven. Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven." (Matteüs 6:14-15)

Een radicale boodschap van Jezus. Vergeving kun je dus kwijt raken! Niet voor niets hamert Jezus er zo op. En daarom zegt Hij ook: "Als u dan uw gave op het altaar offert en u zich daar herinnert dat uw broeder iets tegen u heeft, laat uw gave daar bij het altaar achter en ga heen, verzoen u eerst met uw broeder en kom dan terug en offer uw gave. Stel u zo snel mogelijk welwillend op tegenover uw tegenpartij, terwijl u nog met hem onderweg bent; opdat de tegenpartij u niet misschien aan de rechter overlevert en de rechter u aan de gerechtsdienaar overlevert en u in de gevangenis geworpen wordt." (Mattheüs 5:23) Vergeef! Maak het goed samen! Laat het niet aankomen op het moment dat de Rechter zal oordelen!

Vieren aan de maaltijd dat we vergeven zijn door het bloed van Jezus, zijn dood gedenken die hiervoor nodig is, kan onmogelijk als we daar niet uit leven. Want Jezus is duidelijk: als we zelf niet vergeven, dan kunnen we onszelf ook niet als vergeven beschouwen. Maaltijd houden kan alleen als er eenheid is. Eenheid tussen mensen die vergeven zijn en daarom leven uit vergeving.

En in die eenheid mogen we samen uitzien en op weg zijn naar het Feest van onze HEER: de bruiloft van het Lam!

(Lees in dit verband ook de overdenking Schoon schip!)