God wil je rust geven!

Heb je wel eens met zware tassen rondgelopen? Een zware schooltas, een boodschappentas, een weekendtas ... Hoe langer je er mee loopt hoe zwaarder het wordt. Je voelt de hengsels in je handen of je schouder snijden. Het lopen gaat steeds moeilijker ...

Stel, dat je dan een bekende tegen komt die zegt: 'Geef maar hier, die tassen, die neem ik wel van je over!' Wow! De eerste stappen daarna zijn haast onwerkelijk. Het is net of je zweeft. Wát een verschil! Stel, dat diegene dan ook nog zou zeggen: 'Als je nog meer hebt, geef dat er dan ook maar bij. Dat draag ik ook wel voor je!'

Geef maar aan Mij

Aan dat beeld moest ik denken toen ik deze bekende tekst weer las: "Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven." (Matteüs 11:28 NBV) Jezus die tegen je zegt: 'Geef die zware rugtas maar aan Mij!'

En Hij geeft er meteen een tip bij om te voorkomen, dat je een andere rugtas pakt en die weer gaat vullen: "Doe wat Ik je zeg en leer van Mij. Je moet vriendelijk zijn, net als Ik, en jezelf niet het belangrijkste vinden. Dan zul je werkelijk rust vinden. Wat ik van je vraag, is eenvoudig. Wat ik van je eis, is niet zwaar." (Matteüs 11:29-30 BGT) Oftewel: Volg Mij! Leef zoals Ik het je heb voorgedaan. Geef heel je leven aan Mij, dan vind je echte rust!

Golgotha was dé plaats waar Jezus zei: 'Geef je 'tassen' maar aan Mij. Met al die tassen kun jij niet bij Mijn Vader komen. Daarom neem Ik ze van je over. Ik draag ze voor je, voor altijd! Zodat je wél bij Mijn Vader kunt komen.'

Overgave

De vraag aan jou is dus: Wil jij je tassen wel aan Jezus geven? Wil je er afstand van doen? Jouw last aan Hem geven en Zijn juk op je nemen? En dan genieten van de rust? Of wil je toch liever je tassen zélf blijven dragen? Alles zelf oplossen en zelf in de hand houden?

In de brief aan de Hebreeën lees je deze oproep van Paulus: "Aangezien de belofte om binnen te gaan in Gods rust nog steeds van kracht is, moeten we ervoor waken dat iemand van u ook maar de schijn wekt deze gelegenheid aan zich voorbij te laten gaan." (Hebreeën 4:1 NBV)

En even verderop: "Want als je Gods nieuwe wereld binnen gaat, dan mag je uitrusten van al je werk. Net zoals God uitrustte van Zijn werk. Laten we dan ons uiterste best doen om dat land van rust binnen te gaan! Laten we vasthouden aan ons geloof. En laten we niet ongehoorzaam zijn, zoals het volk in de woestijn. De woorden van de levende God zijn krachtig. Ze dringen diep door in ons hart, nog dieper dan een scherp zwaard. Want God weet wat ons van binnen bezig houdt. En Hij beoordeelt onze gedachten en verlangens. God ziet iedereen. Niets en niemand blijft voor Hem verborgen. Vergeet dat niet, want Hij zal over ons rechtspreken." (Hebreeën 4:11-13 BGT)

Alles draait om 'geloof'! Geloven in de belofte van redding en bevrijding. Dat je alleen in Christus rust kunt vinden, omdat Hij de last van je af heeft genomen.

Niet vrijblijvend

Geloven maakt vrij, maar is niet vrijblijvend. Geloven betekent 'Zijn juk op je nemen', oftewel je voortaan door Hem laten leiden: door Zijn Woord en door Zijn Geest. Dat dringt diep door in je leven! Het brengt aan het licht wat niet past in een leven met Hem.

En ben je dan bereid om je volle tassen met afval aan Hem te geven? Daar echt afstand van te doen? "De zonde mag niet langer over u heersen, want u staat niet onder de wet, maar leeft onder de genade." (Romeinen 6:14 NBV) 

Als je in geloof die stap zet, dan zal Hij je leven veranderen: "Maar nu, bevrijd van de zonde en in dienst van God, oogst u toewijding aan hem en zelfs het eeuwige leven." (Romeinen 6:22 NBV)

Je "oogst toewijding", dat wil dus zeggen, dat toewijding dus niet iets is dat jij doet, maar dat je krijgt! Wauw, wat een rust geeft dat! Geen zware last dragen, maar gewoon je handen open houden om te ontvangen!

Toewijding klinkt als een doe-woord: zelf hard werken, zelf eerst schoon schip maken in je leven en actief zijn voor God. Maar wat hier staat is iets heel anders! Het enige dat je hoeft te doen is jezelf in Zijn dienst stellen, oftewel 'zijn juk op je te nemen'. Dat betekent: je door Hem laten leiden.

En ook: de bevrijding van je zonden door Christus aannemen, je volle tassen aan Hem geven. En als je dat doet, dan geeft Hij jou toewijding. Een betere ruil kun je niet maken! Hij zal je leven dan vernieuwen.

Dan wil je toch niet anders dan Hem 'toegewijd' zijn. Je hoeft zelf geen schoon schip te maken, maar dat doet Hij. Je hoeft zelf geen werk te zoeken in Zijn Koninkrijk, maar Hij gééft je werk. "Ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven." (Galaten 2:20 NBV)

Ga naar God! Vraag Hem om een nieuw leven. Hij wil én zal je rust geven!