Leven na de dood

Afscheid nemen als iemand overlijdt doet pijn. Of je het nu aan ziet komen of het komt plotseling, in beide gevallen geeft het veel verdriet en doet het pijn. Ineens is iemands leven hier op aarde voorbij. Je hebt alleen nog de herinneringen.

Tijdens de dankdienst voordat iemand begraven werd, lazen we Psalm 121. Een hele bekende psalm. Er zijn veel liederen gemaakt waarvoor de tekst van deze psalm is gebruikt. En terecht! Toen ik hem nog eens goed door las, was ik opnieuw onder de indruk. De psalm geeft een duidelijk antwoord op de vraag: ‘Wat moet ik doen in moeilijke omstandigheden?

Weet je wat het antwoord van deze psalm is?

• Verwacht hulp van God. (vers 1 en 2)
• Hij is 24 uur per dag bereikbaar. (vers 3 en 4)
• Hij is bij je in alle omstandigheden. (vers 5 en 6)
• Er komt nooit een einde aan Zijn hulp. (vers 7 en 8)

Toch voelt het ook wel dubbel. “De HEER behoedt je voor alle kwaad, Hij waakt over je leven.” (Psalm 121:7 NBV) Oké, maar waarom sterven mensen dan aan een slopende ziekte? Waarom verongelukt een jong kind? Waarom heeft mijn vriendin het zo moeilijk? Waarom staan we huilend om een graf? Wat heb ik dán aan die 'prachtige psalm'?

Onbeantwoorde vragen

Hele logische vragen. En die mag je ook stellen! In andere psalmen zie je dat David dat ook doet. Soms is er een antwoord, soms ook niet. Veel vragen zullen onbeantwoord blijven. Sommige vragen zijn namelijk als een soort hoge berg, waar ik niet over heen kan kijken. En toch kijkt de schrijver van deze psalm naar God. Hij vertrouwt God. Hij is er vast van overtuigd, dat God wél over al die bergen heen kan kijken!

“Je moet niet vanuit je omstandigheden naar Jezus kijken, maar vanuit Jezus naar je omstandigheden.” zei iemand eens. Met andere woorden: Kijk door de ogen van Jezus naar de vragen die je hebt en probeer dan de antwoorden te vinden. Misschien ontdek je dan ook wel, dat bepaalde vragen ook gewoon niet beantwoord hoeven te worden ...

Al je vragen zullen nooit helemaal beantwoord worden in dit leven. “Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben.” (1 Korintiërs 13:12 NBV)

‘Kennen’ betekent hier niet ‘weten’, maar ‘relatie hebben’. Wanneer je antwoorden probeert te vinden op lastige en ingrijpende vragen, dan is het alsof je kijkt in een wazige spiegel. En dan soms ook nog dwars door de tranen heen van je verdriet.

Dubbel wazig dus. Maar God belofte is: ‘Straks zul je mij net zo goed begrijpen, als ik jou nu al begrijp’. Er komt een tijd, dat er geen wazige spiegel meer is en zijn er ook geen tranen meer zijn!

“Dit is dus waar het in het geloof om gaat: geloof, vertrouwen en liefde. Dat moet steeds het belangrijkste in ons leven zijn. Maar het allerbelangrijkste is de liefde.” (1 Korinthiërs 13:13 BGT)

Geloven dat Gods Woord waarheid is. Vooruit kijken naar wat komt, naar wat God beloofd heeft en daar op hopen. En vanuit die zekerheid God liefhebben boven alles. En ook iedereen die op je pad wordt geplaatst.

Zo zal God je vol liefde over elke berg heen tillen. De berg wordt er niet lager van. Maar weet, dat je je geen zorgen meer hoeft te maken over hoe je over die berg heen komt. Hoeveel verdriet je ook hebt. En hoeveel pijn het ook doet wanneer je afscheid moet nemen van iemand. De dood heeft niet het laatste woord. Dat heeft Jezus. En Hij belooft je, dat Hij er altijd voor je zal zijn!

“Mensen die op de Heer vertrouwen, krijgen nieuwe kracht. Zij lopen zonder moe te worden. Zij rennen zonder te struikelen. Ze zijn zo sterk als een adelaar, die vertrouwt op zijn krachtige vleugels.” (Jesaja 40:31 BGT)