God raakte ons tegelijk aan

Wij zijn Muella en Catharinus. We zijn getrouwd en hebben 3 kinderen. Beide zijn we opgegroeid in een gereformeerd (vrijgemaakt) gezin. En voor ons allebei is het geloof altijd ook belangrijk geweest en hadden we ook wel een relatie met God. Allebei hebben we altijd veel steun aan ons geloof gehad. En toch, achteraf terugkijkend, ontbrak er iets.

Dat werd ons duidelijk in een proces, dat begon tijdens Pinksteren 2011. We zaten allebei ziek thuis en zaten er door allerlei omstandigheden helemaal doorheen. Naar de kerk gaan zat er dat weekend zeker niet in. Via Twitter zag ik dat er een livestream was van Opwekking. Nu moest we daar, als overtuigd gereformeerden, niets van hebben. Maar het was Pinksteren, we konden niet naar de kerk en we wilden toch iets … En dus zetten we de livestream aan. We werden geraakt door het enthousiasme en de overtuiging waarmee er werd gezongen. En toen kwam de preek. De boodschap raakte ons erg. En dus keken we ook de middagdienst mee. Die tweede preek raakte ons nóg meer! Het was alsof God rechtstreeks tegen ons aan het praten was! Aan het einde van de preek rolden de tranen bij ons allebei over de wangen. We keken elkaar aan hebben letterlijk tegen elkaar gezegd: “Er is iets gebeurd, we weten niet wat, maar hier moeten we samen doorheen.” In de dagen er na hebben we alle diensten van dat weekend teruggekeken samen. Het werd een begin van een enorme verandering in ons. We hebben ervaren hoe we van binnen uit door de Heilige Geest veranderd werden.

Samen op ontdekking
Het was het begin van een ontdekkingstocht waarin we tot vele nieuwe inzichten kwamen, een die relatie met God kregen, maar ook een periode waarin we heel veel op moesten ruimen in ons leven. Met verdriet hebben we uiteindelijk de overstap naar een andere gemeente gemaakt. Door deze stap raakte Catharinus wel zijn baan kwijt ... Ook Muella had geen baan, omdat zij thuis voor de kinderen zorgde. Maar we wisten zeker, dat dat goed zou komen. Geen moment hebben we daar aan getwijfeld. Omdat God heel duidelijk deze stap had bevestigd, door Zijn Woord. Op zoek dus naar een andere baan.

Catharinus ervoer in die tijd een verlangen ontstaan om iets met evangelisatie te gaan doen. Hij was zo vol van wat hij allemaal mee had gemaakt en ontdekt, dat hij dat niet voor zich kon houden. Nu had hij altijd gezegd dat evangelisatie niet zijn ding is. Zomaar met mensen over God gaan praten, dat kon hij écht niet … dacht hij … Toch broeide er iets in hem … Muella was al verder daar in. Die ging inmiddels al met mensen uit de VEZ in Zwolle de straat op … En haar getuigenissen hielden Catharinus bezig … Ook hij had een verlangen om iets voor God te gaan doen.

Een belangrijke les
Op een dag had hij een sollicitatiegesprek in Utrecht. Hij zat in de trein en dacht: Hoe mooi zou dat zijn! Elke dag met de trein, tussen de mensen. Elke dag de kans om met mensen in gesprek te gaan en te getuigen van Jezus ... Hij heeft daar zelfs nog voor gebeden op dat moment.

Toen hij uitstapte op Utrecht Centraal stond daar een man op het perron. Hij stond daar als een zoutpilaar. Totaal van de wereld ... Hij had duidelijk hulp nodig, maar iedereen liep hem voorbij. Catharinus had medelijden met hem. En hij voelde een strijd van binnen. Hij wilde hem wel aanspreken, maar ... hij had geen idee waar de bussen stonden en hij moest op tijd bij het sollicitatiegesprek zijn. En wie weet wat er gebeurt als hij hem aan zou spreken ... Dus hij is doorgelopen. Op weg naar het gesprek ....

Binnen een kwartier stond hij echter weer buiten. Het gesprek liep voor geen meter, ze praatten totaal langs elkaar heen en over en weer concludeerden ze dat ze beter konden stoppen. Catharinus was echt verbijsterd.

Op de terugweg in de trein, zag hij aldoor dat beeld van die man daar op het perron. Hij had een verlangen om mensen bij Jezus te brengen, maar wat deed hij? Doorlopen ... Zijn eigen zaken regelen ...

Omdat het hem in zijn hoofd bezig bleef houden en hij spijt had dat hij die man op het perron aan zijn lot over had gelaten, is hij ’s avonds op de knieën gegaan. Hij heeft zijn tekortkomingen beleden en gevraagd om vergeving. Die nacht werd hij midden in de nacht ineens klaarwakker; met een tekst in zijn hoofd: Mattheus 6:33. Hij had geen idee wat daar stond. Maar het was zo sterk, dat hij zijn lampje aan deed en het opzocht. "Zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid en al het andere zal je bovendien geschonken worden."

Met dat hij het las, sprak God heel direct in zijn hart: ‘Als jij je bezig houdt met mijn dingen, dan houd Ik me wel bezig met jouw dingen.’ Oftewel: Hij had zich met die man bezig moeten houden in plaats van met zijn baan en dergelijke ...

Uitstappen in geloof en gehoorzaamheid
Op dat moment zei hij tegen God: "Okay, als dat is wat U wilt, dan doe ik dat." Hij ging op zoek naar iemand die hem kon helpen. En een week later stond hij op straat te evangeliseren. De eerste dag dat hij op straat stond, kwam er een jong stel voorbij. Ze wilden eigenlijk doorlopen, maar hij raakte toch in gesprek. Het meisje bleek een christelijke achtergrond te hebben, maar niet veel meer met haar geloof te doen. Het meisje vertelde ook dat ze chronische rugpijn had en het daar moeilijk mee had. Ik vroeg of ik voor haar mocht bidden. Dat helpt toch niet, zei ze, maar als je het graag wil … Ze moest eens weten hoe spannend Catharinus dat vond! Maar hij voelde écht dat hij voor haar moest bidden. Ze bedankte hem na het gebed en ze liepen door … Aan de ene kant was hij teleurgesteld. Maar de dankbaarheid overheerste. Ik ervoer heel sterk, dat ik hier in geloof een stap had mogen zetten en dat God het hoe dan ook zou gebruiken.

Een week later kwam hij haar tegen op het station. Hij ging met de roltrap omhoog, zij naar beneden. Ze herkende hem en ze zwaaiden even naar elkaar. Die avond stuurde ze een mail (het adres had hij haar op een briefje meegegeven). Ze vertelde, dat ze bij hem weg was gelopen en tegen haar vriend zei, dat dat bidden weinig had geholpen. Op dat moment werd haar rug helemaal heet en de pijn verdween ... en het bleef ook weg … Die avond had ze voor het eerst sinds tijden zelf weer gebeden om God te danken. Na het lezen van die mail rolden de tranen over zijn wangen! Wát een bevestiging én bemoediging van God door in gehoorzaamheid uit te gaan …

“En al het andere zal je bovendien geschonken worden …” Ook dat deed God. Op een bijzondere manier voorzag Hij in werk ... en God voorziet en dat doet Hij nog steeds.

Straatevangelisatie
Eind 2015 werden we samen gevraagd of we de leiding van het Straatevangelisatieteam wilden overnemen. Het team is verbonden aan de VEZ, maar biedt plaats aan mensen uit diverse kerken in Zwolle. Dat mogen we nog steeds doen met grote dankbaarheid. Ook tijdens de Corona-tijd zijn we week in week uit de straat op gegaan in het centrum van Zwolle, maar ook in de winkelcentra in de verschillende wijken. We hebben dit als grote zegen ervaren, omdat we merkten dat mensen door de omstandigheden, waarin we met z’n allen waren beland, werden geconfronteerd met levensvragen, angst, eenzaamheid. Toen de eerste maatregelen van kracht werden en Nederland eigenlijk in een soort shock verkeerde, kregen we het erg op ons hart om mensen te bemoedigen. De eerste keer hebben we rozen uitgedeeld met ons contactkaartje er aan. Daarna zijn we zelf pakketjes gaan maken met daarin een voorwerp en een kaartje waarin we een relatie leggen tussen het Woord van God en het voorwerp en een oproep aan de ontvanger en ook ons contactkaartje. We merken hoe mensen er door geraakt worden en hoe het openingen geeft voor gesprekken. Soms komen mensen maanden later naar ons toe om te vertellen dat de boodschap op de koelkast hangt of op het nachtkastje staat en ze er nog steeds door bemoedigd worden. Ook mensen die komen vertellen hoe ze het gebruikt hebben om zelf weer anderen te bemoedigen. En mensen die door het pakketje weer de Bijbel zijn gaan lezen, op zoek zijn gegaan naar God, nieuwe hoop hebben gekregen. Ook hebben we opvallend veel ouderen gesproken op straat, een doelgroep waar me daarvoor heel moeilijk mee in gesprek kwamen over het geloof, die door het pakketje geraakt werden en spontaan hun levensverhaal vertelden. Verschillende keren hebben we ouderen gehad in tranen, omdat ze zo blij waren dat ze met iemand over het geloof konden praten; iets wat ze helemaal kwijt waren omdat de kerken gesloten waren en familie niet op bezoek mocht komen. Heel schrijnend soms!

Zichtbaar zijn in je omgeving
Ook in onze eigen buurt proberen we ingangen te vinden om iets van ons geloof uit te dragen. We dringen niets op, maar we bieden wel wat aan. Maar ook praktisch proberen we in de wijk dienstbaar te zijn.

Naast het evangelisatiewerk in Zwolle zijn we ook op andere manieren en plekken bezig in Gods Koninkrijk. We ervaren het als een enorme zegen dat we dat samen mogen doen.

Naast dit alles hebben we allebei een halve betaalde baan. We vergelijken het vaak met Paulus, die ook regelmatig zijn vak als tentenmaker beoefende om in zijn levensonderhoud te voorzien. Genoeg om van rond te komen. En zo hebben we samen ook genoeg tijd om bezig te zijn met zending en evangelisatie. Dat ervaren we toch echt wel als een bediening die God ons samen heeft gegeven.